Thanksgiving vieren we dit jaar bij ons thuis. Samen met Anouk, Gert, Yanick, Kurtis, Kerri, Dave, Ethan & Ryan. We hebben allemaal een gerecht gemaakt. Mark zorgt voor de kalkoen, die mag natuurlijk niet ontbreken tijdens Thanksgiving. De kalkoen heeft 12 uur in een 'brine' gelegen, een combinatie van een bouillon en een pekelbad. Hij is heerlijk mals.
Deze vroege ijsvogels trotseren de koude. Zondagmorgen 8 uur, gevoelstemperatuur -20 graden.
Met Anouk bezoek ik een voorstelling de Amerikaanse auteur David Sedaris in het Paramount Theater in Rutland (noord Vermont). Met veel humor en zelfspot vertelt hij autobiografische verhalen. Het is leuk om te zien hoe de zaal reageert.
Pietje Tijn is er klaar voor.
Na een gezellig etentje bij Ingrid en Carl duiken de jongens in de hot tub in de achtertuin. Volle maan, donker en koud, maar de hot tub is warm genoeg...
In november wordt er veel aandacht besteed aan de voedselbank. Om te zorgen dat alle mensen met Thanksgiving te eten hebben, verzamelen allerlei instellingen voedsel in. Zo ook de Cub Scouts (scouting) waar Tijn bij zit.
Wat is het toch geweldig om zomaar even een dagje naar New York te gaan. Samen met Anouk, Ellen en Vaiva ga ik met megabus naar New York. Half acht 's morgens vertrekken we en 's avonds om 9 uur zijn we weer in Albany. We bezoeken het Frick museum, hebben een heerlijk lunch/diner en genieten van de eerste kerstversieringen.
De kinderen krijgen een uitnodiging van GE om een Science Night bij te wonen. Max is al eerder op Mark's werk geweest, Tijn nog niet. Hij vindt het heel stoer dat hij nu ook mee mag. Max en Tijn vinden het vet cool!
Wat bijzonder is aan onze periode in Amerika is dat we nu weten hoe het voelt om te integreren in een andere cultuur. Alle discussies in Nederland over de integratie van buitenlanders krijgen een ander perspectief. Het is niet altijd makkelijk om je weg te vinden. Nog steeds zie ik op tegen afspraken bij tandartsen, doktoren etc. Je krijgt dan een stapel formulieren voor je neus waarvan de helft van de vragen niet snapt. We vinden het ook nog steeds heerlijk om Nederlandse tv te kijken en als het op eten aankomt, koken we het liefst op onze eigen manier. De grappen van Amerikanen gaan soms totaal langs ons heen, omdat ze te snel praten, woorden gebruiken die je niet kent. Dit is een goede ervaring. Het is bijzonder om te merken hoe de Amerikanen open staan voor contact en mensen van andere culturen. Voor ons als gezin is het mooi om te merken dat we in staat zijn om een nieuw leven op te bouwen op een plek die tot vorig jaar totaal onbekend voor ons was. We staan er van te kijken hoe Clifton Park voelt als thuis komen, en hoe we een sociaal leven hebben opgebouwd. We grappen wel eens dat we gaan voor de 'excellent integration', bonuspunten voor alle typisch Amerikaanse dingen waar we aan mee doen: Tijn is een 'boys scout' en doet mee aan de 'food drive'; Max rijden we de hele week van 'soccer practice', naar 'soccer scrimmage' en naar 'soccer game'; we doen mee met alle festviteiten, zoals Halloween, Thanksgiving etc.; Marian sport bij de YMCA; Mark rijdt iedere morgen met zijn 'travel mug' met koffie naar zijn werk. Het gaat goed met de bonuspunten. Een foto in de lokale krant telt natuurlijk ook mee...
We gaan voor de excellente integratie! Met een heerlijk vooruitzicht: dat we weten dat we ook weer terug gaan naar Nederland.
.
